Vicki Swan & Jonny Dyer

Vicki Swan & Jonny Dyer

41.  VICKI SWAN & JONNY DYER, op zondag 9 oktober 2016 te zien geweest in De Kleine Waarheid, speelden eerder bij Roots aan de Zaan. Toen in De Vermaning in november 2014, toen ze het voorprogramma verzorgden voor The Tannahill Weavers. Vicki en Jonny werden destijds door het publiek zeer geapprecieerd. Het gevolg daarvan beleefden we nu dus, twee jaar later, toen ze terugkwamen voor een volwaardig concert.

Ze mixen traditioneel en zelfgeschreven materiaal met een uniek geluidstapijt. Nieuwe interpretaties van oude liederen, en nieuwe songs die dan weer prima passen in de traditie.

Vicki Swan is half Zweeds/half Schots en speelt op de Scottish smallpipe en de Zweedse nyckelharpa, een heel bijzonder instrument met een prachtige eigen klank. Ook zingt ze pure folk – en nu en dan een vertaalde Zweedse traditional – en speelt ze vol overgave op de low-whistle. Jonny Dyer zingt en speelt gitaar en trekzak. Samen hebben ze tot nu toe alweer vijf albums uitgebracht.


Beeld van het optreden van Vicki Swan & Jonny Dyer

van dit concert zijn geen clipjes bewaard gebleven


Snapshot uit de nieuwsbrief (2016)

Hier hing weer eens een vloekje aan vast. Wegwerkzaamheden in en om Zaandam maakten, dat de stad een nu en dan ondoordringbare vesting leek, en de op zondag gratis parkeerplek De Burcht bleek dit weekend geheel bezet door een circustent en allerlei bijbehorende voertuigen, clowns (ojee) en acrobaten. De treinreiziger en fietser had er uiteraard geen probleem mee, maar de parkeerplekzoekende automobilist des te meer. Het zijn van die factoren waar we natuurlijk niet heel veel aan kunnen doen, maar het ‘neem voor de zekerheid wat extra tijd’ advies geldt ten allen tijde. 

Malheur

En tsja, dan was daar het Zaanse Bokketochie, een bierdrinkevenement dat ons eenmaal eerder parten speelde… 

Ondanks het één en ander aan malheur aan de periferie van het concert was het toch een zeer geslaagde middag, nu dan met aanzienlijk traditionelere folk dan twee weken eerder toen we de folkrock van Fotheringay beleefden. Het was nu trekzak en smallpipes wat de klok sloeg, en natuurlijk Vicki Swan’s machtig interessante nyckelharpa, een instrument dat je niet vaak ziet/hoort.

Mooie liedjes en instrumentals – soms van Scandinavische of klassieke origine – werden verluchtigd door een geregeld komische noot bij de aankondigingen. 

Wel was er wat last van dat Zaanse Bokketochie. Dit plaatselijke bierfestijn dat elk voorjaar en najaar plaatsvindt in de Zaanstreek speelde ons drie jaar geleden in Serah Artisan, toen Lucy Ward optrad, al eens parten, destijds op de zaterdagavond. Buiten stond een podium met boenkboenk-dreunen en was er héél veel luid communicerend volk op de been. Toen een stuk storender dan nu met Vicki Swan & Jonny Dyer op de gelukkig rustiger zondagmiddag. 

Toch moet zo’n evenement nu eenmaal met veel herrie op straat gepaard gaan. En dat moet je niet willen met onze muziek. Want wat wilde het geval: één van de etablissementen die meedeed aan het Bokketochie zit pal tegenover De Kleine Waarheid. Zo lazen we tot onze schrik in de plaatselijke media de week voorafgaand aan het concert. Hoewel er gelukkig gezond-dikke muren tussen de straatkant en de zaal zitten, hadden we dus wat last. Zij het niet zo erg als destijds met Lucy Ward en eigenlijk nauwelijks merkbaar tijdens de (versterkte) muziek.

Geluidsvervuiling

Niettemin sijpelde er wat geluidsvervuiling tussendoor, en dat wil je natuurlijk koste wat kost vermijden. De lomere zondagmiddag zoals in dit geval valt in wezen nog mee – maar de hectischer zaterdagavond gaat logischerwijze met meer geluidsoverlast gepaard, daar in de Zaandamse Klauwershoek waar de Kleine Waarheid zit: dat is toch een uitgaansgebied.

Dit concert van Vicki & Jonny was gepland toen we dachten dat we veilig in De Vermaning zouden blijven zitten, ver buiten het uitgaansgebied, dus het was toen helemaal niet aan de orde. Maar nu dus wel weer.In de toekomst zullen we er absoluut op letten, dit zijn echt te mijden data zoals ook de Dam-tot-Damloop (september) altijd vermeden dient te worden…

Ons kent ons

Het publieksaantal was zoals dat heet klein maar fijn, we waren zo ongeveer met zijn vijfendertigen, en zo’n tweederde daarvan waren Roots aan de Zaan-leden, dus het was grotendeels een ons-kent-ons-publiek en, ach, rijk werden we er ook niet van. Maar we zijn blij dat we een dergelijk vast publiek hebben. Er zijn folkpodia in Nederland die soms een bodem bereiken van laten we zeggen vijf bezoekers, want zo klein is deze scene in Nederland. Er is altijd die nachtmerrie dat dat een keer gebeurt, dat we om het cru te zeggen met het hele publiek aan één tafeltje zitten, maar – afkloppen – dit was ons 41e concert en het is nog steeds niet gebeurd. Dank, o vaste bezoeker.

Harry het Harnas bewaakt de inmiddels lege zaal
Scroll naar boven