44. Inmiddels kunnen we ERNST JANSZ, die op zaterdag 10 december 2016 het laatste optreden van het jaar verzorgde, gaan zien als één van de vaste waarden van Roots aan de Zaan. In januari 2014 zorgde hij voor het eerste uitverkochte optreden bij ons; hij speelde toen nog in onze eerste locatie Serah Artisan.
Naar aanleiding van dat mooie optreden meldde Ernst: “Roots aan de Zaan is een van de gelegenheden waar ik graag naar terug wil. Een unieke plek in het Nederlandse muzieklandschap. Om kort te gaan: ik heb er heerlijk gespeeld”.
Op 12 december 2015 keerde hij dan ook terug naar Zaandam, toen in De Vermaning, en met CCC Inc., andermaal een uitverkochte zaal. Het zaadje voor een terugkeer in dit nieuwe seizoen, nu weer onder eigen naam, werd die dag geplant.
Ernst Jansz’ carrière gaat ver terug, zijn eerste serieuze muzikale schreden zette hij met CCC Inc. en met o.a. Henny Vrienten vond hij binnenlandse wereldfaam met de unieke -en Nederlandstalige- ska/reggae van Doe Maar. Na tropenjaren in het oog van de publicitaire storm en een hele rij grote hits bezweek Doe Maar, waarna de bandleden in de luwte weer hun eigen ding gingen doen. Maar… af en toe zijn ze er weer, zoals eerder in 2016 dit jaar gedurende een reeks optredens in de Amsterdamse Ziggo Dome.
In een volle Kleine Waarheid bracht Ernst Jansz een bloemlezing uit zijn rijke oeuvre, en werd hij begeleid door Aili Deiwiks (viool), Guus Paat (gitaren) en Richard Wallenburg (bas).
Beeld van het optreden van Ernst Jansz
van dit concert zijn geen clipjes bewaard gebleven
Snapshot uit de nieuwsbrief (2016)
Willens en wetens hebben we geen persberichten uit doen gaan en heeft dit niet in de agenda’s gestaan van regionale media. We waren namelijk al minstens een maand vantevoren bijna vol, puur op kracht van de website van zowel Ernst als die van ons. Plus beider Facebook-pagina’s en onze nieuwsbrief. Dat was alle promotie die nodig bleek teneinde de zaal gaandeweg op papier vol te laten druppelen. Gebeurde dat elke keer maar, verzuchten we op zo’n moment. We wilden voorkomen dat er meer ruchtbaarheid aan werd gegeven: voor je het weet staan er vijftig Doe Maar fans voor de deur die niet gereserveerd hebben, en die hadden er gewoon ook echt niet in gekund.
Passen en meten
Het was al passen en meten met de stoelopstelling, en zelfs dan zal niet iedereen optimaal zicht hebben gehad. Het zij zo: wie het eerst komt die het eerst maalt en we zijn nu eenmaal geen Ziggo Dome. Hoewel we hier dan wel de enige Roots aan de Zaan-muzikant hadden die ook daadwerkelijk in Ziggo Dome kan staan!
Deze avond echter geen ratata en a-oeii: Ernst Jansz zit in de eigenlijk heel leuke positie dat hij drie muzikale levens heeft die alle drie totaal van elkaar verschillen: Doe Maar, CCC Inc. en solo. Wie kan hem dat nadoen? Hij heeft er zichtbaar plezier in en hij heeft ook in een recent interview gezegd de voorkeur te geven aan de intieme zalen boven, bijvoorbeeld, Pinkpop, ook al is dat laatste bij tijd en wijle een kick. En intiem was het in Zaandam. Vol ook, maar ook weer niet tè.
Nagelbijten
Solo-pareltjes zoals De Ballade Van Nina Bobo werden afgewisseld met vertaald Dylan-werk, maar ook nu en dan met gloednieuwe songs waarbij een nummer dat nu eens over Bob Dylan ging zeker niet onvermeld mag blijven. Vaste begeleiders Richard Wallenburg (bas), Guus Paat (gitaren) en Aili Deiwiks (viool) kleurden het geheel prachtig in.
Er was sprake van enig nagelbijten bij ons: na een uur spelen was er nog steeds geen pauze: was Ernst van plan gewoon in één keer door te spelen? Nee, die pauze kwam uiteindelijk, maar zelden hebben we een band gehad die zo lang doorspeelde. Er waren wat verzoeknummers, die niet ingepland waren maar wel gespeeld werden. Ze zijn gewoon toegevoegd aan de setlist en ja, dan kan het wel eens laat worden.
Men kreeg kortom waar voor het geld, bij dit laatste optreden van het jaar. Het was het waard.
