61. Twee jaar na hun fraaie debuut bij Roots aan de Zaan deed West My Friend Zaandam andermaal aan, nu op zondag 13 mei 2018. Normaal gesproken een kwartet, voor nu even een trio – afkomstig uit het Canadese Vancouver Island, dat een mix vertolkt van indie roots en chamber folk. De leden zijn klassiek geschoold en met hun meerstemmige zang maakten ze direct veel indruk in Canada.
Het muzikaal palet van West My Friend varieert van intiem samenspel van de virtuoze muzikanten tot rijk georkerstreerde arrangementen en eigenzinnige songs. Een snuf old world klezmer, een vleug Broadway showtunes, een teug bluegrass-samenzang, ingepakt middels fraai mandoline- en accordeonspel. Toen West My Friend in april 2016 bij Roots aan de Zaan speelde was hun derde album Quiet Hum net uit.
“Canadiana” van de bovenste plank van een zeer veelbelovende band.
West My Friend bestaat uit Eden Oliver (zang, gitaar), Alex Rempel (mandoline, zang) en Jeff Poynter (accordeon, zang). Normaal gesproken is de band een kwartet, maar bassist Nick Mintenko bleek door omstandigheden tijdelijk verhinderd.
Dit was ons laatste gratis-voor-leden-concert van dit seizoen. Mogelijk was het een combinatie van Moederdag, Meivakantie en de uiteindelijk niet-al-te-bekende-naam die maakte dat dit optreden wat spaarzaam bezocht werd, hoewel er voldoende leden acte de présence gaven.
Beeld van het optreden van West My Friend
Snapshot uit de nieuwsbrief (2018)
Dit concert ontvangt de bokaal voor het Minst Bezochte Optreden van het seizoen (het door griep geplaagde optreden van Kroonenberg, Linnemann en van der Zalm in januari werd hier nipt verslagen), hoewel dat feit niets afdoet aan de kwaliteit van de muziek: eerder een staaltje “onbekend maakt onbemind”.
De dag was achteraf ook niet zo gelukkig gekozen: een kleine twee jaar geleden al vastgelegd, kort na het eerste optreden van West My Friend in april 2016. Altijd pogen we de schoolvakanties te omzeilen maar in dit geval hebben we hier niet goed op gelet (of de datum kon vanuit de band uit niet anders, dat weten we niet meer), want dit bleek de laatste zondag van de Meivakantie te zijn. Kwam bij dat het ook nog eens Moederdag was.
Plus – laten we dat niet vergeten – men moest natuurlijk uitpuffen van een lange avond Songfestival de dag ervoor! Zo is er altijd wel ergens wat.
Qua inkomsten was dit dus een dure voor de Roots aan de Zaan-schatkist: het was gratis voor leden, en die waren verreweg in de meerderheid. Tien kaartjes werden ‘gewoon’ verkocht hetgeen maakte dat de totale inkomsten bleven steken op precies €100. Typisch geval van Linkse Hobby die slechts doorgang kon vinden door middel van behoorlijk wat rugdekking – gelukkig maar.
Veelzijdig
De uiterst positieve reacties na West My Friend’s eerste optreden twee jaar geleden maakten dat we ze nu weer hadden geboekt voor een reprise, met dien verstande dat bassist Nick Mintenko verstek moest laten gaan (zij het puur voor deze Europese tournee, want hij maakt thuis in Canada gewoon nog deel uit van de band). Een soort West My Friend Light dus, waarbij de ene bezoeker na afloop aangaf de bas ietwat gemist te hebben en een ander meldde dat het gewoon net zo leuk was als toen.
Een veelzijdig optreden dat een goede mix liet horen van een met vrij beperkte middelen (mandoline, gitaar, accordeon) veelzijdige band, die laveerde tussen eigen materiaal en uitstapjes variërend van Schotse folk, Bach op de mandoline, en zowaar Michael Jackson – van hem hadden we onder de Roots aan de Zaan paraplu nog nimmer een song gehoord, maar Eden Oliver, Jeff Poynter en Alex Rempel van West My Friend deden het, die relaxte zondagmiddag in De Kleine Waarheid.
