34. Zondag 14 februari 2016 speelde À LA RUM in het laatste Roots aan de Zaan-concert in De Vermaning. Één van slechts twee optredens in Nederland van dit collectief. Een voortzetting van de aloude groep Rum – een wel héél klinkende naam uit de folkhistorie van de Lage Landen, in dit geval Vlaanderen. Rum was een Vlaamstalige folkgroep die invloeden uit de Engelse/Ierse folk en Vlaamse traditionele muziek combineerde.
Oprichters Paul Rans, Wiet van de Leest en Dirk van Esbroeck hadden met Rum de tijdsgeest te pakken begin jaren zeventig, de band werd flink populair in eigen land en tourde regelmatig door heel wat Europese landen, later ook met gitarist Juan Masondo en zangeres Vera Coomans.
In 1978 vertrok Paul Rans om een solocarrière te beginnen; een jaar later vertrokken Wiet Van de Leest en Vera Coomans naar de band Madou. Dirk Van Esbroeck maakte een doorstart met Rum, hoewel de muziek verder van de oorspronkelijke band afstond. Na een laatste album stopte de groep, maar in 2005 kwamen de oorspronkelijke drie leden weer samen, waarna zij op tournee gingen met Laïs.
Het overlijden van Van Esbroeck in mei 2007 maakte helaas een einde aan de reünie. Paul Rans en Wiet van de Leest werkten vervolgens samen met gitarist Jokke Schreurs en zanger Marc Hauman, voor een reeks hommageconcerten voor Van Esbroeck. Zo heel af en toe komen deze vier nog bij elkaar, maar men vond dat Rum niet geheel Rum meer was, en vandaar nu dus: À La Rum.
Beeld van het optreden van À La Rum
Snapshot uit de nieuwsbrief (2016)
Eén van de langzaamst lopende concerten qua voorverkoop had uiteindelijk een alleszins acceptabel aantal bezoekers die Valentijns-zondag, met zowaar een echt record aan mensen die zomaar op de bonnefooi kwamen. Duidelijk was dan wel, dat Vlaamse folk boven de rivieren schijnbaar geen al te enorme fanschare kent (er waren slechts twee concerten in Nederland; de ander was in het Brabantse Oisterwijk de dag ervoor), maar … zij die er waren kwamen soms van flink ver en beleefden een bijzonder optreden.
Contrast
Een groter muzikaal contrast tussen de band die we de maand ervoor hadden (Ad Vanderveen’s Stellar Cellar Band) en de act van februari, A La Rum, was eigenlijk niet denkbaar, en toch vallen beiden onder de zeer brede paraplu van de folk – maar what’s in a name.
A La Rum klonk fantastisch (compliment ook voor geluidsman Bert Ridderbos, zie foto) en voelde ook uiterst passend in die kerk. Op dat moment wisten we nog niet (zeker) dat dit concert onze laatste in die ruimte zouden zijn, een plek waar we zoveel mooie muzikale momenten beleefden vanaf september 2014. Het dient gezegd, het was een waardige afsluiter daar. De vier heren van A La Rum namen diep de hoed af voor het aloude originele Rum van weleer, waarmee A La Rum twee sleutelleden (Wiet van de Leest en Paul Rans) gemeen had. Marc Hauman en Jokke Schreurs speelden zeker geen tweede viool en waren hier volwaardige bandleden, met zelfs nu en dan een echte hoofdrol.
Rijper en voller
Bezoeker Ben de Groot omschreef het na afloop als volgt:
“Geweldig concert vanmiddag. Ik heb opnamen uit hun beginjaren nog eens gedraaid, maar ik vind ze nu eigenlijk veel rijper en voller klinken, bijna vanzelfsprekender ook. Dat gevoel had ik recent ook al bij CCC Inc. De nieuwe gitarist van A La Rum vond ik ook erg goed, het niveau van een bandgitarist eigenlijk wel erg overstijgend. De zang van de soms wel vier mannenstemmen klonk ook al prachtig en de multi- instrumentalist was ook al grandioos. Kortom … daar laat ik het maar bij. Bedankt in ieder geval voor dit concert”.
Graag gedaan!
(in december 2018 kwamen we nog 1x terug)
