86. LAKSHMI (oorspronkelijk uit Gent, niet te verwarren met de gelijknamige Nederlandse pop-noir zangeres!), trad zaterdag 12 november 2022 op. Aangestoken door haar ouders raakte ze in de ban van Keltische muziek uit vooral Ierland, Schotland en Bretagne. Traditionele muziek uit met name deze Keltische gebieden stelt de specifieke Keltische harp (34 snaren, zonder voetpedaal) vaak centraal. Ze bouwde een repertoire uit van ballades die ze zelf zingt én begeleidt op Keltische harp. Daarvan legde ze een selectie inmiddels vast op twee albums.
Lakshmi sloot klassieke harpstudies met ‘Grootste Onderscheiding’ af aan conservatoria in eigen- en buitenland. Bovendien volgde ze masterclasses klassieke harp bij internationale grootmeesters. Ook werkte ze mee aan House Music van het Festival van Vlaanderen en soleerde in Concerto voor Fluit en Harp van Mozart. Met Il Novecento toerde ze door Frankrijk en Duitsland voor The Night of the Proms. Lakshmi zet zich in voor de promotie van de Keltische harp, die in onze Lage Landen nog te weinig als ‘volwaardig’ instrument telt. Dit ondanks legendarische Keltische harpisten die haar voorgingen. Denk aan Emilio Cao (Spanje), Alan Stivell (Bretagne). Of de van Clannad bekende Moya Brennan (Ierland) en uiteraard de Canadese Loreena McKennitt.
Beeld van het optreden van Lakshmi
Snapshot uit de nieuwsbrief (2022)
Lakshmi speelde in Zaandam unplugged met licht, sprankelend harpspel overgoten met heldere vocalen. Die deden mijmeren en wegdromen naar een ver, mythisch verleden. Dus de thuisblijver kreeg ongelijk. Slechts 33 bezoekers wisten de weg naar Lakshmi te vinden. Bovendien was het ook nog eens een gratis-voor-leden-concert: we hadden maar negen betalende bezoekers. Zoiets moeten we natuurlijk écht niet elke keer hebben.
Klein maar groots
Natuurlijk is dit niche-muziek. Ook nog eens van een Vlaamse harpiste die in Nederland zo goed als onbekend is. Toen we haar boekten, leek het erop, dat we wegens coronamaatregelen niet meer dan dertig bezoekers in huis mochten hebben. We wilden wel íets boeken, maar het moest klein, maar kwalitatief groots, zijn.
Zo kwam Lakshmi op ons pad. Waarbij in Nederland bij een groter publiek ook nog eens een hele andere Lakshmi bekend is. Het zij zo. En uiteindelijk maakte de lockdown alles sowieso onmogelijk. Verplaatst naar maart dit jaar, toen we wél wat konden, moest Lakshmi daags ervoor afzeggen wegens (gewone) griep. Maar we wilden dit niet schrappen: je boekt een act, je doet je best het uiteindelijk te laten plaatsvinden.
Enfin, dat we dertig bezoekers schatten in december 2021 bleek (helaas) ook in november 2022 letterlijk heel accuraat te zijn, waarmee het als we het goed hebben ons op één na magerst bezochte concert ooit was. En toch voelde het niet echt leeg aan. De podiumopstelling was intiem, het licht gedempt, de bezoekers bijna allen in het midden en niet in de flanken waardoor het eigenlijk niet zó verspreid leek.
Verrassend gevarieerd
Op een spreekmicrofoon na was het unplugged, en je kon een speld horen vallen tijdens het optreden. Niettemin klonk het applaus dan wel weer groots, en de staande ovatie aan het einde was zeer gemeend en zeer verdiend. Lakshmi speelde een veelzijdige set. Het eerste deel was meer klassiek gericht en volledig instrumentaal, van Bach en Debussy naar een de waarlijke tour de force die Baroque Flamenco (van Deborah Henson) heette.
Na de pauze volgde het folkier deel, gespeeld op de kleinere celtic harp, waarbij Lakshmi ook vocaal van zich deed spreken. Zelfs de aloude Wild Rover kwam voorbij. Vaak een afgezaagde folk-must, in Lakshmi’s arrangement werd het juist sprankelend en speciaal. Ook kwamen er enige fraaie eigen nummers voorbij. Een verrassend gevarieerd concert, van een rasmuzikante die toch echt meer bezoekers verdiende. Het is niet anders.
