71. Het is gewoon een mooie gewoonte aan het worden; zijn er twee jaar voorbij, en is het lente? Dan komen vanuit Inishowen, Donegal, Ierland THE HENRY GIRLS weer over, zo ook deze vierde (!) keer op vrijdag 12 april 2019. Elke keer overtrof het bezoekersaantal dat van het vorige concert, zo ook deze vierde keer.
The Henry Girls – genoemd naar de grootvader van de zussen – bestaan uit de gezusters McLaughlin. Karen (viool, gitaar, banjo, ukelele, zang), Joleen (harp, piano, mandoline, zang) en Lorna (piano, accordeon, zang).
In juni 2013 waren ze onze eerste internationale act, toen in Serah Artisan – en jazeker was er een klik. Twee jaar later, in april 2015, kwamen ze terug, toen naar de destijds nieuwe stek De Vermaning. Nog eens twee jaar later in 2017, hadden ze net een nieuw album uit – Far Beyond The Stars. Toen stonden ze in alweer een nieuwe locatie, De Verkadezaal. Ditmaal, tijdens een week durende tour door Nederland, hadden we ze dan eindelijk een tweede keer onder hetzelfde dak.
Er was een informele support act, aanvankelijk te zien in de foyer en iets later in de zaal. Daarna ook weer in de pauze in de foyer: Malin, dat – om in de sfeer van Donegal te komen – tunes zoveel mogelijk uit die streek ten gehore bracht.
Deze band bestaat uit Judith Kolen (fiddle), Theo Burghouts (bouzouki), Onno Kuipers (accordeon, trekharmonica, gitaar, bouzouki) en Mariëtte Kuipers-van Kooten (trekharmonica, zang). Malin en The Henry Girls smolten aan het einde van de eerste set fraai samen toen ze met zijn allen het podium deelden.
Beeld van het optreden van The Henry Girls
Snapshot uit de nieuwsbrief (2019)
Voor jongste zus Joleen McLaughlin brengt in de combinatie April In Nederland geen geluk. Was ze de vorige keer, twee jaar geleden, stemloos tijdens een verkoudheid, dit maal kon ze nog wel (harmonie-)zingen, maar haar spreekstem klonk al een beetje als een schaap met keelontsteking. Of dat het ook was, weten we eigenlijk niet – wat we wel weten is dat ze tijdens het laatste concert in Nederland twee dagen later, in Oisterwijk, noodgedwongen verstek moest laten gaan waarbij The Henry Girls daar dus even een duo waren.
Bij ons niet, en gelukkig maar, haar harpspel – en niet te vergeten haar vaardigheden op de vleugel – was weer geweldig.
Vierde keer The Henry Girls
Het was een goed weerzien die middag. Ze kwamen zoals bekend al voor de vierde keer bij Roots aan de Zaan spelen, dus is het inmiddels een beetje oude-dames-krentenbrood. In de vroege avond warmde de lokale groep Malin in de foyer het publiek wat op met traditioneel werk uit Donegal, waar The Henry Girls vandaan komen (van oorsprong zelfs uit het plaatsje Malin, hoewel ze alle drie inmiddels zijn uitgevlogen naar Derry en Dublin).
Vrij snel ging Malin verder in de zaal – dit alles unplugged en unformeel. Karen, Lorna en Joleen speelden daarna de sterren van de hemel; het gespeelde materiaal bleek ondanks absentie van enig nieuw album toch best vers: het was beslist geen kopie van twee jaar geleden, maar andere verplichtingen en bezigheden hebben vooralsnog een nieuw album in elk geval doen vertragen.
Een hoogtepunt vond plaats aan het einde van de eerste set, toen support act Malin zich bij het trio voegde en een schitterende versie vertolkte van Here Beside Me. Voorafgegaan door een eigenlijk al evenzo schitterend opwarmertje in de vorm van dezelfde song in een nog lege zaal, een uur voor aanvang.
Ook Henry Girls bij Roots aan de Zaan, Editie 4, was het meer dan waard.
