
24. Op vrijdag 10 april 2015 waren we voor het eerst sinds november 2014 terug in De Vermaning. Voor -wederom- THE HENRY GIRLS. We waren begin 2013 nog niet eens echt officieel begonnen met Roots aan de Zaan. We kregen toen de vraag of we interesse hadden in een optreden van de McLaughlin zussen. Zij zouden mee doen aan een cultureel uitwisselingsproject dat een finale zou beleven in de Utrechtse Stadsschouwburg. Daar zouden ze enige songs ten gehore brengen.
Er werd nog een extra (écht) optreden gezocht – ze waren er tenslotte toch. “De wie?”, vroegen we nog, in onze onschuld. We kregen hun album December Moon (2011) toegestuurd. En waren na beluistering onmiddellijk verkocht en we hebben ze onmiddellijk geboekt (zie 22 juni 2013). Geen seconde spijt van: zonder meer één van de beste concerten die we hebben mogen organiseren.
Ook nu stelden Lorna, Karen & Joleen McLaughlin niet teleur. In een goedgevulde Vermaning, ons best bezochte optreden sinds Fairport Convention op 27 september 2014. Inmiddels hadden de dames een nieuw album op zak, te weten het prima ontvangen Louder Than Words.
Deze Nederlandse lente-tournee was een initiatief van Roots aan de Zaan. Ze traden verder nog op in Oentsjerk (8 april), Nieuw- en Sint Joosland (9 april), Zevenaar (11 april) en Sappemeer (12 april).
Beeld van het optreden van The Henry Girls










Snapshot uit de nieuwsbrief (2015)
Vorige maand beleefden we andermaal een top-concert van The Henry Girls in Zaandam. Hadden we twee jaar geleden nog hun eerste en enige (volledige) Nederlandse concert, dit maal waren er vijf optredens in het land, zonder uitzondering prima bezocht en voor alle betrokkenen naar meer smakend. We durven bijna niet zo ver te kijken, maar hebben ze toch al (na overleg met ze) in potlood staan voor april 2017, zonder het te hebben gehad over specifieke data.
Een genot
Qua publieke belangstelling staat het afgelopen optreden op nummer vier tot nu toe (na respectievelijk Fairport Convention, Ernst Jansz en de eerste keer Tannahill Weavers). Het was wederom een genot een optreden met hen te verzorgen.

Van Ierland-liefhebbers-stichting The Claddagh was Harry Uijterwijk aanwezig, die voor hun blad een stukje schreef. Met toestemming reproduceren we dat hier.
“Op vrijdagavond 10 april traden de gezusters McLaughlin op in de Doopsgezinde Vermaning, een kerkgebouw in Zaandam. Joleen (harp), Karen (viool) en Lorna (accordeon) vormen het trio The Henry Girls uit het plaatsje Malin in county Donegal, Ierland. Roots aan de Zaan had voor een tweede maal hun optreden georganiseerd, want in juni 2013 maakten ze een geslaagd Nederlands debuut.
Close harmony
De muziek omvat folk, Americana en een vleugje old time music à la Andrew Sisters, al dacht ik in een onbewaakt ogenblik aan de Nederlandse Star Sisters. Close harmony zang is een specialiteit van het supertrio. Ze speelden met name nummers van de laatste 2 albums: December Moon uit 2011 en Louder Than Words van vorig jaar. Maar ik zou ook een song herkennen van een eerdere plaat: Dawn uit 2010, namelijk de meezinger: Early In The Morning, een lied dat zich in deze lente in mijn hoofd heeft genesteld.
In de volle kerk zat het publiek op losse stoelen, lag er zand op de grond (country-stijl) en hingen de borden met psalmnummers als tekens aan de wand. Het werd een mis met three misses. Naast eerder genoemde instrumenten stond op het podium een keyboard en hing er aan de microfoonstandaard een ukelele voor liederen als Couldn’t Ask For More en So Long But Not Goodbye.
Na drie kwartier muzikaal genieten kon men in de pauze een praatje of foto maken en de laatste twee albums aanschaffen. Het debuutalbum dateert overigens uit 2003, maar is nergens te bespeuren! The Henry Girls hebben als engelenkoor ook achtergrondvocalen verzorgd op het laatste studio-album van Mary Black.
Charmante presentatie
Na de pauze (zonder collecte) een tune met Joleen in de hoofdrol op de gevoelige snaren in een nummer van Turlough O’Carolan. Lorna bespeelde daarbij de tin whistle en ook het publiek. Verder zongen ze a capella een lied in de stijl van de Andrew Sisters en de kippenvelballade Sweet Dreams (door Karen geschreven voor haar live aanwezig zesjarig dochtertje), een countrysong (zonder western) en ingeleid door een tingelend toetsenbord het nummer Watching The Detectives van Elvis Costello. Ook enkele typisch Ierse onderwerpen werden bezongen, namelijk over het weer in The Weather en Rain And Snow (op de plaat met elektrische gitaar tussen de buien door!). Kortom voldoende variatie en een charmante presentatie. In de toegift het weemoedige afscheidslied The Parting Glass, (“Psalm 415, vers 3”), gevolgd door nog een Bruce Springsteen singalong: If I Should Fall Behind”.
