82. Andermaal duurde het lange tijd voordat we weer wat konden ondernemen, na dat ene concert van Ad Vanderveen’s Quartet in oktober 2021 – waarna andermaal coronamaatregelen roet in het eten gooiden. Maar op zaterdag 9 april 2022 verzorgde NIAMH PARSONS & GRAHAM DUNNE dan eindelijk Roots’ pas tweede optreden in ruim twee jaar.
“A voice filled with sweet melancholy and stateley passion”
zo omschreef de New York Times eens de stem van de Ierse zangeres Niamh Parsons.
Parsons werd ooit gegrepen door de schoonheid van de Ierse muziek in een plaatselijke folkclub en sloot zich aan bij bands als The Loose Connections (Belfast) en Arcady. Ze ontpopte zich vervolgens tot een ware ‘balladeer’ in de traditie van Dolores Keane en June Tabor.
In 1999 voegde gitarist Graham Dunne zich bij haar die haar stem perfect weet te begeleiden. Een zangtalent als Niamh Parsons kom je één-, hooguit tweemaal per generatie tegen, aldus goeroe Archie Fisher.
Niamh’s vocale kwaliteiten staan te boek als emotioneel doorvoeld en kristalhelder.
Een avondje met Niamh Parsons en Graham Dunne is een avond puur genieten van goudeerlijke, diep-ontroerende Irish heartbeat songs. Zo ook in Zaandam.
Beeld van het optreden van Niamh Parsons & Graham Dunne
Snapshot uit de nieuwsbrief (2022)
Al begin 2020 regelden we dit, toen voor het jaar erop. Drie huisconcerten – Den Haag, Tilburg en Aalten – en een theaterconcert bij Roots aan de Zaan, een vierdaags tripje al met al. De huisconcerten waren allen uitverkocht, wij dan niet, maar de toeloop viel alleszins mee met zo’n 75 aanwezigen, die een fraai concert voorgeschoteld kregen van een duo dat naar eigen zeggen in thuisland Ierland helemaal niet optreedt (vergat erover door te vragen waarom niet).
Het concert was absoluut fraai, maar het is nu, een maand later, rottig er nog wat specifieks over te schrijven. De week erna was druk met concertverzetten, mensen aanschrijven, website aanpassen. Het paasweekend gingen Renate en ik een weekendje Münster doen (tip: doe dit niet op Goede Vrijdag. Dom dom dom, het leek wel lockdown). De heel vroege ochtend van Tweede Paasdag – we waren net de avond ervoor thuisgekomen – miste Renate de laatste trede van de trap en brak ze haar onderbeen, waardoor het leven nu mega overhoop ligt. En zo staat er twee jaar na corona bij ons binnenkwam wéér een ziekenhuisbed in de woonkamer. Alles went.
En nu zit ik rustig die nieuwsbrief te tikken – met andermaal gedoe – en wil ik wat leuks schrijven over Niamh en Graham een maand geleden … en weet ik even niet meer wat. Brain fog? Het was goed weer iets te doen, en het was best goed bezocht gezien eerder geschetste omstandigheden. Maar de details? Laten we het hierop houden: je had erbij moeten zijn. Dit in de beste zin van het woord trouwens.
Bekijk ook even de filmpjes en Let the music do the talking, zoals dat heet. Niamh schreef na afloop op haar website “We really enjoyed our trip to the Netherlands – met old friends and new. It was great to be back on stage, although struggling with lyrics was expected! A big Thank you to Koen, Joke, Hanneke and Karin for arranging such wonderful concerts”.
