83. Toen het dames-collectief DAPHNE’S FLIGHT de eerste keer Roots aan de Zaan aandeed op 22 september 2017 was dat een concert om door een ringetje te halen. Bijna vijf jaar later, op vrijdag 10 juni 2022, kwamen ze – met een wijziging in de gelederen – terug, wederom voor een exclusief optreden in Nederland.
Stuk voor stuk betreft het veteranen met heel veel prachtige muziek op hun (individuele) naam. Chris While en Jullie Matthews vonden elkaar in The Albion Band medio jaren negentig, waarna ze onder hun eigen naam als duo verder gingen. Melanie Harrold werkte samen met Hank Wangford en Garry Rafferty, terwijl Helen Watson (met albums op haar naam geproduceerd door Glyn Johns, en bijgestaan door Andy Fairweather-Low en leden van Little Feat), met o.a. Carmel, Linda Ronstadt en Emmylou Harris zong. Nieuw was Miranda Sykes, die o.a. deel uitmaakte van Show Of Hands en tegenwoordig met Edgelarks’ Hannah Martin optreedt. Zij neemt sinds dit jaar de plaats in van Christine Collister.
In 1996 kwamen ze samen als Daphne’s Flight met het gelijknamige debuutalbum. Pas in 2017 kwamen ze als quintet ze terug.
Vijf eigentijdse Singer-songwriters met een weids bereik aan onderwerpen en genres: folk, blues, jazz èn pop mixend, met soms wat rake covers, met een energie, passie en vooral ook harmonieën om u tegen te zeggen.
Beeld van het optreden van Daphne’s Flight
Snapshot uit de nieuwsbrief (2022)
September. Het is alweer een jaargetijde geleden, maar ons laatste wapenfeit tot op heden was het concert van damesvijftal Daphne’s Flight drie maanden terug. Helaas zonder de inmiddels vertrokken Christine Collister, ook al was zij degene die we destijds in 2017 oorspronkelijk wilden boeken: op Christine’s initiatief destijds werd het Daphne’s Flight… maar nu ze terugkeerden, vijf jaar na dato, was het zonder haar.
Christine’s uiterst capabele vervangster Miranda Sykes gaf echter magnifiek haar visitekaartje af, instrumentaal en vocaal. Jammer genoeg was manager Jill Barke (die ons – ongevraagd – enorm hielp door de gage flink te verlagen) die dit maal mee zou komen op het laatste moment absent vanwege coronapositief, en had Julie Matthews de week ervoor haar enkel gebroken zodat die op krukken ten tonele verscheen, maar gezeten achter de toetsen was dat voor het concert geen beletsel.
Het is zonde dat ze niet voor een publieksaantal spelen dat een dergelijke act zou verdienen, maar zij die er waren, hebben voorzover wij konden zien genoten. En uiteindelijk gaat het daarom!
