59. NA TONNTA speelde in De Kleine Waarheid op zondag 25 maart 2018. Als we zelf een kracht van Roots aan de Zaan zouden moeten benoemen, is variatie er, hopen we, één van. We pogen een balans te vinden tussen in deze scene grotere namen, met soms vrij onbekende acts. Laten we het erop houden dat als u deze band kende, u wel èrg goed geïnformeerd moest zijn. We kregen een tip, we hoorden een, nog niet uitgebrachte, opname. En dachten simpelweg: “ja” – en stuurden e.e.a. vervolgens door naar twee bevriende zalen en ook daar was de reactie: “ja”.
En zo speelden ze eveneens in Steendam (Gr.) en Zevenaar. Een trits optredens in Nederland, puur op basis van één tip, en één song. Vijf jonge multi-instrumentalisten die elkaar kennen van het Ierse Dundalk Institute of Technology vormden in 2013 samen Na Tonnta. Dat zoveel betekent als “making waves” in de zin van: stof doen opwaaien, cq furore maken. Allen hebben brede muzikale interesses, maar vonden elkaar in de Ierse muziek, waarbij de groep zelf als invloeden o.a. Altan, Lúnasa en Chieftains, maar ook bijvoorbeeld Kris Kristofferson en Rory Gallagher benoemt.
De energieke sound van uilleann pipes, viool, fluit, accordeon en gitaar is de basis. Maar Na Tonnta experimenteert met melodiëen en arrangementen, mixt traditionele folk met andere genres, en vertolkt bovendien eigen materiaal. Tot nu toe speelde Na Tonnta alleen in hun thuisland Ierland; dit was hun eerste buitenlandse trip.
De line-up die in Zaandam speelde (die overigens niet geheel overeen bleek te komen met de foto op de poster) bestond uit Ellie McGinley (viool/zang), Ciara Moley (piano accordeon), Sinéad O’ Malley (fluit/zang) en Kevin McGinley (gitaar/zang). Vijfde bandlid Fiachra Meek (uilleann pipes) moest helaas verstek laten gaan wegens familie-omstandigheden.
Beeld van het optreden van Na Tonnta
Snapshot uit de nieuwsbrief (2018)
Ze waren duidelijk een beetje zenuwachtig, ja. Nooit eerder traden ze op buiten Ierland. En in hun thuisland spelen ze eigenlijk ook niet echt veel qua ‘echte concerten’, want studie heeft (nog) voorrang. Tot onze uitnodiging kwam, na een tip van (lid) Vincent Le Fevre. Die ons overigens eerder The Friel Sisters bracht … samen met twee andere optredens die we regelden – vrijdag in Steendam, zaterdag in Zevenaar – teneinde ons eigen concert rendabel voor de band te maken.
Na Tonnta light
De line-up was niet helemaal wat we destijds boekten. Noch kwam deze overeen met de foto die op de poster stond. Gitarist Daniel Whelan (hoewel naar verluidt nog wel lid) was er niet bij. Zijn plaats bleek ingenomen door Kevin McGinley – broer van violiste/zangeres Ellie. Zoals reeds aangekondigd was vijfde lid Fiachra Meek (uilleann pipes) wegens familie-omstandigheden verhinderd. Waardoor we nu dus een soort Na Tonnta Light hadden. Bovendien bespeelde Kevin niet zijn eigen gitaar, maar die van Koen & Renate’s dochter Luna. Die gitaar was ooit een gift van Bert Ridderbos, toen zij op gitaarles ging. Kevin durfde namelijk – begrijpelijk – zijn gitaar niet in handen van Ryanair te geven.
De bedoeling was van meet af aan om te genieten van een wat losse, informele muzikale middag rond een band die nog niet vastgenageld zit aan een setlist. Waarbij de muzikanten zelf verkozen unplugged te spelen, met het publiek een beetje gezellig eromheen. Wat we dan weer niet voorzagen was dat de belangstelling toch een stuk groter bleek (voor een volslagen onbekende naam) dan verwacht. Het was nèt niet dringen, maar toch goed druk. Het zicht zal derhalve niet overal even geweldig zijn geweest. Ook omdat de band zat, niet stond, en een echt podium is er nu eenmaal niet.
Bescheiden
Toegegeven, veel visueel spektakel was er ook niet: dit was best een contrast met het zo dynamische Urban Folk Quartet, twee weken eerder. Des te meer viel er te luisteren. Bescheiden muzikanten, voor het eerst in het buitenland, die hun muziek zeer serieus namen en poogden hun toch duidelijk aanwezige nervositeit te verhullen. En ja, er waren nu en dan wat ruwe randjes, maar niet veel. Ons lijkt het bijzonder sterk dat we in de toekomst niet meer gaan horen van Na Tonnta. Hetzij als groep (blijft dit samen, ook na de universiteit?), hetzij als individuele muzikanten. In elk geval heeft de groep een uiterst vakkundige violiste/zangeres in de persoon van Ellie McGinley, waarbij toch zeker geldt: houd die naam in de gaten.
Vlak zeker ook de anderen niet uit:: Ciara Moley (accordeon), Sinéad O’ Malley (fluit) en genoemde gitarist Kevin McGinley, die ook bewees over een rijke stem te beschikken getuige zijn cover van Dylan’s Don’t Think Twice.
De bescheidenheid stak andermaal de kop op toen er een kennelijk voor hen onverwachte staande ovatie kwam aan het einde, ze maakten dat ze aan de andere kant van het gordijn kwamen, blozend en wel. Zelf had ik ze een tijdje terug laten weten dat, hoewel ze nog geen echt album hebben, het handig is om toch in elk geval íets te verkopen te hebben bij een concert: dat advies hadden ze ter harte genomen, ze hadden vijftig thuis in elkaar getimmerde EP-tjes meegenomen met live opnamen, die voor €5 werden verkocht.
In Zaandam waren daar na de twee eerdere optredens nog veertien stuks van over. Edvard attendeerde enkele vaste bezoekers nog op het bestaan van die EP, maar de band zelf vergat het finaal te melden dat ze wat te koop hadden: en zo bleven drie stuks nodeloos onverkocht. Eigen schuld. Nou ja, na beluistering thuis bleek geluidskwaliteit nou niet echt je dat…
In bloei
Al met al echter een mooie middag rond een band waarvan het talent nog volop in bloei is. Nu is het wachten op een écht debuutalbum van deze veelbelovende groep jonge muzikanten. En daar zijn ze mee bezig.
Een nadeel deze middag: de herrie van de buren, die bepaald niet unplugged waren in hun café,. Uiteraard met alle ramen en deuren open, hier stond een soort Hazes-wannabe te schallen. Het was met name storend tussen de nummers door, en schijnbaar wat afhankelijk van waar je zat in de zaal. Ik zat zelf bij de trap en had nogal eens moeite een introductie te volgen, met op de achtergrond bijvoorbeeld dat eeuwige volkslied van de massa: Bloed, Zweet en Tranen.
Met boeken kunnen we Zaanse Bokketochies en Dam tot Dam-lopen nog wel omzeilen. Maar helaas valt er niet in de agenda’s te kijken van de horeca in de directe omgeving. We hopen dat dit éénmalig clashte… helaas viel dit exact samen met één van de weinige keren dat we het unplugged deden. Het is niet anders, en we hopen dat het niet al te storend was. De leden van Na Tonnta zei er weinig van gemerkt te hebben, maar ja … bescheiden hè.
