58. Roots aan de Zaan bestond nu vijf jaar en vierde dit met een gratis toegankelijk optreden van The Urban Folk Quartet op zaterdag 10 maart 2018. Folk met ogenschijnlijk gemak vermengd met o.a. dub, house en rock, vertolkt door een zeer energieke maar strakke line-up van vier virtuoze muzikanten.
Uit Galicië kwam violiste/zangeres Paloma Trigás, die eerder met de Spaanse grootheid Carlos Nuñez optrad. Dan was daar Joe Broughton – die ooit als jonge hond bij The Albion Band begon – op viool, gitaar, mandoline en charisma. Op percussie vonden we Tom Chapman, en de meest recente aanwinst Dan Walsh (die samenwerkte met o.a. Seth Lakeman en The Levellers) is een ster op onder meer de de banjo, speelt gitaar en zingt.
Eigen draai
De groep heeft zijn Birmingham als thuisbasis, maar The Urban Folk Quartet is in alle opzichten grensoverschrijdend, en heeft wereldwijd opgetreden. De band stapt vèr buiten de soms wat platgetreden paden van het folk-genre. Jawel, het betreft door de viool gedreven muziek dat zijn bron vindt in de traditie, maar er wordt een zeer eigen draai aan gegeven: hier een funk-groove, daar melodieën uit het Midden-Oosten, dan weer afro-beat, maar ook zijn er Indiase invloeden – multicultureel in optima forma.
Inmiddels bracht de band zowel drie studio- als drie live-albums uit. En over buiten de folk-paden treden gesproken: zowel Paloma als Joe werkten mee aan het album Water For Your Soul van de wereldberoemde soulzangeres Joss Stone. Het optreden van “UFQ” in Zaandam was het enige in Nederland.
Beeld van het optreden van The Urban Folk Quartet
Snapshot uit de nieuwsbrief (2018)
We krijgen wel eens het goedbedoelde ‘verwijt’ teveel gratis te doen vanuit het publiek. Nou ja, er kwam van één individu ooit eens de beschuldiging dat we te duur waren, en uiteindelijk is er altijd wel ergens iemand ontevreden??? – you can’t please all. Aanvankelijk was dit concert lang geleden geboekt als normaal ‘betaald’ optreden. Maar hoe exclusief ook: de eerdere concerten van Daphne’s Flight en Home Service in de Verkadezaal leerden ons, dat dergelijke acts dan hier wel persoonlijke favorieten en in hun thuisland gerenommeerde acts mogen zijn, dat zo’n zaal met 150 stoelen in Zaandam dan ook volkomt is een héél ander verhaal. Maar ja, de intieme locatie De Kleine Waarheid is er dan weer geregeld niet geschikt voor, plus we moeten zoals bekend vanwege subsidieregels minimaal zes optredens hebben in beide zalen.
Met kunst- en vliegwerk, introducees en gratis dealtjes kregen we bij die twee concerten dan wel geen volle, maar toch ook weer allesbehalve een lege zaal – laten we zeggen, een acceptabel gevulde zaal. Dus, UFQ in De Verkadezaal, goed wetende dat weer eens moeilijk verkoopbaar zou gaan worden. Een belletje ging echter rinkelen toen we ons bedachten dat dit concert samen zou vallen met Roots’ vijfde verjaardag. Babbeltje met De Grote Broerganger (de sponsor en Koen’s broer) en dus gratis toegankelijk gemaakt. Nee, dat moeten we niet te vaak doen, maar je wordt maar één keer vijf. Vandaar.
Dan nog is het bij gratis toegang (en redelijk gepromoot in plaatselijke kranten) bijna onbegrijpelijk dat er “slechts” negentig reserveringen waren (waarvan er op de avond zelf nog eens tien niet kwamen opdagen!) met slechts twee (!) bezoekers die op de bonnefooi kwamen. Nou ja. De zaal had griezelig leeg kunnen zijn als het niet gratis was geweest. Dat was gelukkig niet het geval, maar het illustreert andermaal hoe niche de folk is in dit land. We voelen ons dus soms wat Don Quichote. Maar gaan stug door!
We wisten dat dit concert in de voorbereiding wat anders zou gaan lopen dan andere keren, daar de ons verder onbekende geluidsman Rolf (vervanger van de op deze datum reeds bezette Erik, die op zijn beurt vervanger is van de door ziekte gevelde Bert) eerst het geluid verzorgde bij Spijkers Met Koppen, op de radio. Hij kon er niet voor half zes zijn. Toen hadden wij met de band al een soort akoestische soundcheck gedaan, en gedineerd. Al met al kwamen we niet in tijdnood ook al duurde de soundcheck tot zeer kort voor het publiek arriveerde.
Dit moet zo ongeveer de meest energieke act zijn geweest die we ooit op het podium gehad hebben. Een volwaardige tour moet lichamelijk écht uitputtend zijn. Percussionist Tom Chapman gebruikt voornamelijk zijn handen om te trommelen, en dat doet-ie hard ook. Blaren tot gevolg (nou ja, dit was het begin van hun tournee. Leve de eelt). De constant bijzonder gevatte Joe Broughton – ik zag hem ooit bij The Albion Band vioolspelen, ondertussen voortbewegend op een éénwieler – kan spelen of de duivel hem op de hielen zit. Die banjo van Dan Walsh moet ook een dopingmotortje verstopt hebben zitten. Dan een vleug Spaans temperament afkomstig van violiste/zangeres Paloma Trigás.
Voeg er invloeden van vèr aan toe, van Appalachian tot Indiaas (een Indiaas klinkende banjo? Het gebeurde). Een mix van songs en fraaie instrumentals, culminerend in de razendsnel gespeelde virtuoze toegift, die maakte dat er bijna niemand meer op de stoelen zat: het was een lustrumwaardig concert, dat zowaar vijf nieuwe lidmaatschappen opleverde.
Hartelijk dan aan Frank voor de bloemen, aan Elly en Ben voor de fles wijn, de diverse felicitaties en de financiële bijdragen die die avond in de bij de ingang klaarstaande doos terecht kwamen (want het was dan wel gratis, het kostte een lieve duit).
Met name voor dit concert de grootste dank aan Jan Kees (Koen’s broer dus) van hoofdsponsor P. Visser & Zoon die dit met name mogelijk maakte. Aan hem het laatste woord, na afloop van het concert. Ik ontving een nachtelijke SMS van hem: “wat een superband was dit vanavond! Five more years! Five more years!”.
