30. Op zondag 22 november 2015 speelden MOULETTES bij ons. Het was alweer het 30e Roots aan de Zaan optreden. Ze zijn de koplopers en vernieuwers van het Britse indie- en progfolk genre, die voortkwamen uit de kookpot die het vorige decennium ook Laura Marling en Mumford & Sons voortbrachten. Voormalig Moullete Ted Dwane is overigens al jaren lid van die laatste groep.
Met cello, gitaar, drums, contrabas en blaasinstrumenten vermengen ze stijlen als van Pink Floyd, Björk en Kate Bush tot een uniek eigen geluid. De prachtige teksten over verlangen, ontmoeting en afscheid, verhalen over de magie van de wereld. De band bestaat uit Hannah Miller (cello, zang, gitaar), Ollie Austin (drums, gitaar, piano, zang), Ruth Skipper (fagot, zang, autoharp, synth), Jim Mortimore (contrabas, gitaar, zang), Raevennan Husbandes (gitaar, percussie, zang) en Anja McCloskey (toetsen).
Het was een van die groepen waarvan je denkt: daar gaan we veel meer van horen. Houd de naam goed in de gaten…
Beeld van het optreden van Moulettes
Snapshot uit de nieuwsbrief (2015)
We waren vorige week getuige van een heel speciale groep aan het werk, daar was iedereen het wel over eens, gezien de reacties die we ontvingen. In een ander tijdperk hadden the Moulettes een soort van folkier equivalent van Pink Floyd kunnen zijn, hoewel die opmerking ze tegelijkertijd dateert, en “gedateerd” is nu net het label dat absoluut niet van toepassing is op deze band. Edvard noemde ze “otherworldly” in zijn aankondiging, en da’s misschien het juiste woord.
Ik (Koen) was al enige tijd fan, maar was benieuwd hoe ze dat specifieke groepsgeluid van hun drie albums zouden kunnen verwezenlijken in een live-setting. Dat is precies wat ze deden. Ons podium was echter wel nog nooit zó volgestouwd met apparatuur en instrumenten, waaronder Hannah Miller’s in het oog springende zeer modern ogende cello, en de opvallende fagot van Ruth Skipper.
Dat belooft wat!
Soms vraag je je af waarom een band nog niet wereldberoemd is. Dit was zo’n moment, en wat niet is kan uiteraard nog komen: houd je vast voor hun vierde album dat eraan zit te komen, want dat belooft wat. Extra pluim voor hun eigen uitstekende sound engineer Izaak Bullen die samen met “onze eigen” Bert Ridderbos verantwoordelijk was voor een mooi geluid in De Vermaning die zondagmiddag. Al met al een concert om in te lijsten.
En achteraf een geluk bij een ongeluk dat het originele plan om hier een dubbelconcert van te maken met het Amsterdamse damestrio Snowapple niet doorging, omdat zwangerschap van één van hen roet in het eten gooide. Op papier had dat leuk geleken, maar hoe we dat logistiek op het podium hadden moeten doen ter plekke, is vers twee. Niettemin dank aan Snowapple: zij tipten ons over Moulettes. En het was het meer dan waard.
We danken Roots aan de Zaan-lid Finy nogmaals voor de hulp aan de kassa die middag. Renate kon pas later komen wegens werkverplichtingen; Wendy was door ziekte geveld (beterschap!). Het ging allemaal goed. Tenslotte, dank aan Toko Indonesia Indah voor het buffet na afloop. De CD-speler in De Vertoeving (zo heet de ruimte naast De Vermaning waar de bar etc. is) begaf het voor het optreden, compleet met Vreemd Luchtje, dus pauze en buffet moesten het zonder muziek stellen, maar des te beter konden we nagenieten van the Moulettes.
Droomvlucht
Die de dag erna een dagje vrij hadden en naar De Efteling gingen. Is ook “otherwordly”, in zekere zin, maar we prefereren toch de Droomvlucht die ze in De Vermaning lieten zien en horen.
