31. Het uitverkochte optreden van CCC Inc. op 12 december 2015 bij Roots aan de Zaan was de laatste van dit jaar voor hen. Het was een direct gevolg van het succesvolle eerdere optreden van Ernst Jansz en zijn band 26 januari 2014, dat wederzijds prima beviel.
De band is opgericht in 1967 en met de jaren zijn ze alleen maar beter geworden. Vermaard vanwege het communale hippiebestaan in hun boerderij in De Peel in de jaren zestig, legendarische optredens op o.a. Kralingen 1970, en bekende albums als To Our Grandchildren, Watching The Evening Sun en Castle In Spain, had een deel van de groep een onverwachte tweede jeugd (en een volslagen ander publiek) toen in de jaren tachtig Doe Maar op naar Nederlandse begrippen ongeëvenaarde wijze groots doorbrak. Maar dat is vanzelfsprekend een héél ander verhaal.
Geen andere band in Nederland treedt al zo lang op in oorspronkelijke bezetting, te weten Joost Belinfante (fiddle, mandoline, mondharmonica, zang), Jaap van Beusekom (banjo, dobro, autoharp, zang), Ernst Jansz (wasbord, piano, accordeon, zang) en Huib Schreurs (mondharmonica, concertina, zang). Dit originele kwartet wordt aangevuld met de eveneens van Doe Maar bekende Jan Hendriks op gitaar, en Richard Wallenburg (bas) die ook in de band van Ernst Jansz speelt en als zodanig eveneens een terugkerend gezicht is bij Roots aan de Zaan.
Het concert was uitverkocht, de band enorm op dreef, het publiek uiterst enthousiast. Zonder meer een onvergetelijk concert.
Beeld van het optreden van CCC Inc.
Snapshot uit de nieuwsbrief (2015)
Doorgaans kunnen we rekenen op een kwart of een derde van het bezoekersaantal van afgelopen zaterdag bij CCC Inc., maar goed, nu we eens een keer uitverkocht waren ging het zonder grote problemen, voorzover wij konden zien. Wel was de inschatting “streng te zijn” en te stoppen bij 200 aanwezigen de juiste, zo bleek. Zo bleef de toch intiem-achtige sfeer gehandhaafd, zonder werkelijk te proppen, en natuurlijk waren er te verwachten wachttijden bij bar en toiletten, maar het bleef allemaal redelijk te overzien.
Kerstboom
Toen wij vroeg in de middag de zaal binnenkwamen werden we verrast door de aanwezigheid van niet alleen een enorme kerstboom, maar ook een flink aanwezige kerstversiering aan het balkon, dat nu natuurlijk benut zou worden door publiek – en al die takken daar waren niet vreselijk handig voor goed zicht daar, hoewel ontegenzeglijk sfeervol ogend. Eigenlijk hebben wij er zelf geen klachten over gehoord, maar we kunnen ons voorstellen dat het niet ideaal was voor diegenen die boven zaten. Voor hen, excuses indien dat overlast gaf, maar dat was voor ons ook een verrassing. Wellicht ten overvloede (ha ha): die kerstversiering zal daar andere concerten vast niet hangen. Nou ja, bij het volgende concert op 19 december nog wel natuurlijk …
Op rolletjes
Verreweg de meeste bezoekers waren er vroeg, zoals overigens ook verzocht, maar bleven na binnenkomst veelal in de hal wachten, waardoor we de deuren van de grote zaal aldaar dan maar een kwartier eerder dan afgesproken open deden, anders kwam er daar niemand er meer doorheen. Was ook geen punt verder, de soundcheck was redelijk bijtijds tot een goed einde gebracht. Alles liep verder op rolletjes in de voorbereiding, hoewel drie bandleden een beetje vast zaten in verkeer waardoor zij iets verlaat waren, maar dat leverde geen noemenswaardige vertraging op: Renate’s chinese tomaten- en Zaanse mosterdsoepen die als maaltijd dienden (samen met allerlei brood van The Bakery Institute) moesten dan maar iets langer pruttelen.
Met natuurlijk als gevolg dat om 19:00 de helft nog zat na te tafelen in de bar-ruimte, dus toen moesten we even heel snel gaan opdoeken, maar daarna ging het redelijk vlotjes. Aan de kassa was het prettig dat vrijwel iedereen vantevoren betaald had dus dat liep snel door. En: nul afzeggingen! Dat is ook heel wat bij 200 aanwezigen.
Schitterende vreemde eend
De recensie van het Noordhollands Dagblad van maandag 14 december heeft een kop die CCC Inc. een “schitterende vreemde eend in de bijt” noemt. Vereenzelvigd met de hippietijd, maar niks psychedelia, meer de kant van The Band (om een tijdgenoot te noemen) op, met zoals dat heet ambachtelijke instrumenten. “Gezegend met een karrenvracht aan muzikale ervaring zijn – en klinken – de hippiebejaarden bovendien beter dan toen”, aldus de recensie.
CCC Inc. bestaat over een kleine anderhalf jaar een halve eeuw. Ernst noemde dit gedurende het optreden, en iemand uit het publiek vroeg “komen jullie dan weer hier?” waarop zijn antwoord, luid en duidelijk hoorbaar, als volgt was “ja natuurlijk”.
Dat was dan wel wat voorbarig, maar goed, als ze toch in de iets verdere toekomst weer een nieuwe concertreeks zouden gaan doen: wij zeggen er beslist geen nee tegen. Enne, belofte maakt schuld …
Laat
Het is nog heel laat geworden die avond. De laatste van de muzikanten die vertrok, was Ernst Jansz. Alleen: toen kwam hij weer terug, want zijn auto had een lekke band. Geen reservewiel of reparatiekit, daar kom je pas achter op een dergelijk heel erg verkeerd moment (maar gelukkig gebeurde het niet op de heenweg). Wegenwacht gebeld, dat zou wel even duren. Wij nog aanbieden een hotelletje te regelen anders, maar Ernst gaf aan dat hij best in de auto kon gaan zitten; hij had een boek mee, dat kwam helemaal goed – hij leek er nog het minste probleem mee te hebben. Maar dat vinden we ook weer zoiets.
Joque (koster van De Vermaning) kwam daarop met een enorme, smurfblauwe taart aanzetten, een overblijfsel van een kinderfeestje in de barruimte eerder die dag, een feest met een Frozen-thema. Of we daar trek in hadden. Welnu, daar zeiden we geen nee tegen. En zo snoepten we van blauwe kindertaart, en slurpten we groene thee – een kleurrijk geheel – om half twee ’s nachts. Het zou daarna toch echt niet lang meer duren dat die ANWB een keer kwam, en Joque en haar man Andé moesten ook een keer afsluiten, temeer omdat er de volgende middag een klassiek concert zou plaatsvinden in De Vermaning. Waarop ook wij dan maar zijn vertrokken.
Veilig thuis
Ernst verzekerde ons dat hij zich prima kon redden in zijn auto, met zijn boek. En zo was de laatste die thuis zou komen, vroeg in de ochtend, Ernst Jansz – om kwart voor 2 ’s nachts achtergelaten in zijn auto, met een boek, op de stoep voor De Vermaning, wachtend op de Wegenwacht… en dan dus nog door moeten rijden, terug naar de andere kant van Noord Brabant. Uiteindelijk kwam hij veilig thuis. Je moet er wat voor over hebben: optreden in Zaandam.
Ik (Koen) lag om 02:15 in bed. Anderhalf uur later blèrde onze dovige, halfdementerende 13 jaar oude kat Willem me weer wakker: tot zover de nachtrust na CCC. Brak de dag erna? Beter gezegd: in zombie-modus … echter: moe maar voldaan.
