32. We sloten 2015 af met een dubbelconcert van twee Nederfolkgrootheden die in een ver verleden (toen mannen met baarden nog in de mode waren) samen in Fungus speelden: SIDO MARTENS en FRED PIEK op 19 december 2015. Nee, dit was géén Fungus-reünie, hoewel de wat schimm(el)ige geest van de groep rondwaarde die avond. Het betrof een dubbelconcert waarna de heren nog wat samen speelden.
Sido Martens startte na Fungus medio jaren ’70 een solocarrière die hem o.a. solo dan wel naar Pinkpop, maar niet naar roem, rijkdom en verdorvenheid bracht. Reden waarom hij na een aantal jaren in muzikaal opzicht uit het zicht verdween, maar dat bloed, dat kruipt waar het niet gaan kan, zorgde ervoor dat hij in 1996 de stoute schoenen weer aantrok en een tweede solocarrière opstartte. Donkere tinten, milde spot en een geheel eigen klankkleur karakteriseren Martens’ liedjes waarin hij muzikaal tussen folk en jazz, tussen pop en luisterlied laveert.
Fred Piek was de stem van Fungus (hit: Kaap’ren Varen, 1974), en toen die koek op was kwam hij gelijk een duveltje uit een doosje weer tevoorschijn, maar dan met de Amazing Stroopwafels met wie een grote hit werd gescoord (Oude Maasweg, 1982). Er volgde een solo-carrière; dit jaar verscheen Fred’s nieuwe album Ballads met vertolkingen van Engelse en Schotse traditionals.
Zowel Sido Martens als Fred Piek waren geen vreemden voor Roots aan de Zaan: Fred trad met Linde Nijland en Bert Ridderbos op tijdens het allereerste Roots-optreden in 2013, en opende een jaar later voor het Britse topduo o’Hooley & Tidow. Sido speelde in maart 2014 op het Artizaan Roots Festival… en was ooit in een vroege incarnatie van Roots aan de Zaan te zien, op het Folk Grolloo Festival van 1 maart 2003. Maar da’s wel heel lang geleden.
Beeld van het optreden van Sido Martens & Fred Piek
Snapshot uit de nieuwsbrief (2015)
Dit zat wel héél kort – een weekje – op de hielen van het voorgaande concert van CCC Inc., maar het optreden was al wat heen en weer gepingpongd op onze kalender.
Een tijdlang zou dit zondagmiddag 27 september vorig jaar hebben plaatsgevonden, maar toen kwam aan het begin van het jaar de kans het laatste reünieconcert van Ygdrassil te doen, dat logischerwijs vrij kort moest volgen op de twee reeds aangekondigde festival-optredens in augustus jl. Daar Sido en Fred verder niet vastzitten aan tournees was dit een vrij makkelijke om te verzetten, maar Fred had al een support staan in mei 2016 bij o’Hooley & Tidow dus … dat moest toch een beetje op gepaste afstand zitten daarvan, anders zouden we wel erg veel, eh, Pieken.
Zodoende naar een middagconcert op 20 december, daarmee hadden we toch nog ons eigenlijk afgeschafte eindejaarsconcert, met buffet na afloop. Waarna we in juni te horen kregen dat een dubbele boeking in De Vermaning dreigde, en dus dan maar halsoverkop een dagje vervroegd naar de 19e, en nu helaas zonder buffet. Met als gevolg dat we in acht dagen tijd twee optredens hadden, en de wallen onder de ogen na het concert van CCC Inc. (het was héél laat geworden door de lekke band van Ernst Jansz die nacht) waren nog maar net weg.
Laid-back
Niettemin, het was een mooi optreden, aanzienlijk meer laid-back dan de week ervoor toen we bomvol zaten met CCC Inc. Nu hadden we een man of 55. Natuurlijk heb je liever meer publiek, maar persoonlijk vinden we dit geen verkeerd aantal. Net niet te weinig voor in die zaal, zeker niet te veel natuurlijk, toch een mooi, intiem concert in een relaxte setting.
Sido Martens opende met een set van drie kwartier, waarin veel nieuw -of anders minstens recent- werk (de muze is een vaste gast in Huize Martens). Na de pauze was het de beurt aan Fred, met traditionals van zijn recente album Ballads en enkele hoogtepunten uit zijn oeuvre, met uitzondering van Fungus-werk dan.
Waarna Sido zich zoals een beetje te verwachten viel bij Fred voegde en de twee het één en ander aan Fungus-materiaal brachten – soms wat roestig, en dat was niet zo gek (van tevoren was er slechts in de kleedkamer tijd om materiaal door te nemen), vaak met verve. Alles liep wat uit, waardoor de toegift (iets over dat het “mannen met baarden moeten zijn”), pas tegen 23:00 klonk, maar ach… we hebben geen officiële tijdlimiet, dus wat maakt het uit.
