51. De openers van ons vijfde seizoen waren oude bekenden. Op zondag 10 september 2017 speelden Linde Nijland & Bert Ridderbos in De Kleine Waarheid. Dit jaar beleefde Linde haar 25-jarig jubileum als professioneel zangeres. In 1992 was ze voor het eerst op de vaderlandse podia te zien, toen nog samen met Annemarieke Coenders.
Vijftien jaar lang vormden de twee de spannend harmoniërende stemmen van Ygdrassil, In 2004 kwam multi-instrumentalist Bert Ridderbos erbij, bij Roots aan de Zaan ook vooral bekend als de geluidsman-die-van-ver-komt. In 2007 kwam er een eind aan de samenwerking, hoewel er in recente jaren een aantal reünieconcerten plaatsvond, o.a. bij ons in Zaandam in september 2015. Linde bleef, met Bert, muzikaal actief, middels projecten als o.a. A Musical Journey (een CD/DVD rond een opzienbarende muzikale reis -over land- naar Bhutan), haar Sandy Denny tributes en, in 2014, het mooie solo-album I Am Here. Linde’s eerbetoon aan de Britse folkzangeres Sandy Denny zorgde voor internationale bekendheid en leidde in 2009 tot een gastoptreden met Fairport Convention in de Barbican Hall in Londen, op uitnodiging van de vermaarde producent Joe Boyd.
Ooit verzorgden Linde en Bert, samen met Fred Piek, het allereerste optreden van Roots aan de Zaan. Geregeld keerde Linde terug op het Roots-podium en ook zong ze er als gastzangeres bij Fairport Convention en Allan Taylor. Er werd die middag een doorsnede van Linde’s hele oeuvre ten gehore gebracht, en ook liedjes van haar nieuwe album The Jukebox Project. Nights In White Satin: dat hadden we nog niet gehoord op ons podium!
Beeld van het optreden van Linde Nijland & Bert Ridderbos
Snapshot uit de nieuwsbrief (2017)
Het was een intiem ons-kent-ons concert, en dat in de meest positieve zin: dus niet dat het slecht bezocht was, maar dat het leek of iedereen elkaar persoonlijk kende, en er was aardig wat interactie gedurende het optreden. De Roots aan de Zaan-leden voor wie dit concert gratis toegankelijk was waren in de meerderheid, dus er kan gesproken worden van een vaste Roots-publiek-kern, die voor een concert kwam van twee muzikanten die eerlijk gezegd netzozeer tot die vaste kern behoren: Linde en Bert hebben al drie keer eerder op het Roots aan de Zaan “podium” gestaan (waaronder natuurlijk ons allereerste concert in april 2013, en een keer als Ygdrassil). Bert is de meeste keren onze vaste geluidstechnicus, en Linde is er dan wel lang niet altijd bij maar zit nu en dan gewoon in het publiek: twee concerten geleden nog toen Julie Murphy optrad.
Waardoor je bij aanvang soundcheck een beetje denkt dat je iets mist: wij zijn er, Bert is er en bracht Linde mee, nu is het wachten op de muzikanten. Oh, wacht…
Perfecte seizoensopener
Al met al geeft dat wel gelijk een relaxte sfeer: er zijn geen (nouja, heel af en toe) met nukken te maken hebbende muzikanten die je (vaak) niet eerder persoonlijk hebt ontmoet, zodat het altijd maar weer afwachten is wat voor vlees je in de kuip krijgt. Dat valt vrijwel altijd erg mee, maar toch is het bij elk concert maar weer een beetje de kat uit de boom kijken. Zodoende was dit meteen een soort perfecte seizoensopener voor ons, om er na een zomerstop van drie maanden weer rustig “in te rollen”.
Echter, Bert leek dit maal wel heel erg uit te pakken qua instrumentarium, waarbij we ons afvroegen of er ook nog, laten we zeggen, een kerkorgel, een drumstel en een tuba zouden volgen. Wat bleek: van een Duitse fan had Bert onlangs een flinke set snaarinstrumenten gekregen en onder het motto “je weet maar nooit wanneer je het nodig hebt” waren de instrumenten die uit Bert’s busje rolden schier eindeloos. Enkele instrumenten bleven zelfs onbenut en ongezien achter het gordijn staan.
Los op de dobro
Het meest opvallend was een dobro, die wel nu en dan gebruikt werd, onder meer tijdens een stukje improvisatie waarin Bert op zijn Ry Cooders losging op het ding: aldus Zaandam, Noord Holland omtoverend tot Paris, Texas. Bert mag dan tot het Roots aan de Zaan-meubilair behoren (en daar zijn er bijzonder blij mee), op momenten als deze bedenk je je weer dat het toch een geweldige muzikant in hart en nieren is.
Linde opende het concert solo, Bert kwam er na twee songs bij, hoewel hij het niet kon laten eerder op de achtergrond mee te tokkelen op de banjo. Centraal stond, zeker later in het concert, het nieuwe album The Jukebox Project, een CD met covers van bekende songs uit de jaren zestig en zeventig – waardoor plots nummers die je nou niet direct associeert met folk in De Kleine Waarheid klonken, waaronder warempel A Whiter Shade Of Pale en Nights In White Satin. Op papier lijkt dat wat raar te klinken, maar het werkte prima, klein en intiem gebracht zonder de bombast die de songs eigenlijk zo kenmerkend maken. Pet af daarvoor.
Uiteraard waren het niet enkel covers wat de klok sloeg – Linde zit 25 jaar in het vak en heeft een imposante bagage aan songs: traditionals en eigen materiaal, alles passeerde de revue die uiterst prettige zondagmiddag. Het was goed om zo aan een vers Roots aan de Zaan-seizoen te beginnen (die bovendien ook nog eens twee nieuwe leden opleverde, het totaal aantal leden brengend op een zeer acceptabel aantal van 52).
