15. AD VANDERVEEN – Nederlander met Canadese roots – opende ons Seizoen 2014-2015, zoals hij ook deed in het afgelopen seizoen – met twee grote verschillen. Toen – 7 september 2013 – trad hij akoestisch op met zijn Trio, maar nu (zaterdag 13 september 2014) ging hij los met THE O’NEILS. Dit gold meteen ook als een afscheid: dit was het op twee na laatste optreden van de groep. Bovendien was dit op een nieuwe locatie: De Vermaning te Zaandam. Op loopafstand van de vorige plek, en eveneens aan de Zaan, een prominent monumentaal pand uit 1687.
Ad Vanderveen ontpopte zich na het uiteenvallen van de rootsrockgroep Personnel (1993) tot een van ‘s lands belangrijkste singer/songwriters, waarbij hij zich op zijn diverse albums bij laat staan door een keur aan nationale en internationale artiesten. In een vroege OOR-recensie ziet Vanderveen zich al geplaatst in een rijtje met de gevestigde namen Bob Dylan, Neil Young, Jim Croce en James Taylor.
In 2000, hij heeft dan al diverse solo-albums op zijn naam staan, maakt Vanderveen in Texas met Eliza Gilkyson en Iain Matthews opnamen onder de groepsnaam More Than A Song (album volgt een jaar later). Met Matthews verschijnt dan ook een de eerste duoplaat met onder de naam The Iain Adventure; er volgen optredens in binnen- en buitenland. Maar Vanderveen’s focus ligt toch vooral op het solowerk en hij neemt door de jaren heen een indrukwekkende reeks albums op die zonder uitzondering kwalitatief hoogstaand zijn. De meest recente hiervan is Beat The Record (2014).
Ad Vanderveen (zang, gitaar, mondharmonica) speelde met The O’Neils: Timon van Heerdt (basgitaar), Roel Overduin (drums), Arnoud Kromhout van der Meer (gitaar) en Kersten de Ligny (zang, toetsen, percussie).
Beeld van dit optreden
Snapshot uit de nieuwsbrief (2014)
Dat was dus even spannend – vijftien dagen voor deze seizoensopener wisten wij pas echt zeker dat dit in een andere zaal zou gaan plaatsvinden …
Andere zaal, andere gebruiken, andere akoestiek: een uitdaging dus.
De band kwam en was naast onder de indruk ook wel ietwat gereserveerd over wat in zo’n kerk wel en niet kan (wij ook) … een eerste gedachte was namelijk, om de rock de rock te laten en om akoestisch te spelen. Echter, in Bert Ridderbos hebben we, zoals iemand dat formuleerde, de beste oortjes die je maar kunt bedenken, zodat het geluid bijzonder te pruimen bleek – óók toen Ad Vanderveen elektrisch van leer ging trekken.
Een stuk of zestig aanwezigen werden zo getrakteerd op een intens optreden in Jekyll- (akoestisch) en Hyde- (electrisch) formaat, er zijn enkele filmpjes op YouTube verschenen van o.a. een kippevel-opwekkende Well Of Wonder, alsmede een registratie van de kwartier durende toegift in de vorm van de enige cover die gespeeld werd, Neil Young’s Cortez The Killer. You had to be there.
Deze maand vindt het laatste optreden van The O’Neils in Terneuzen plaats; dit was al een fraai afscheid. Wij hopen dat Hyde in een andere vorm toch nog gestalte krijgt in de toekomst.
En hoewel dit zeker geen try-out was, waren we eigenlijk maar wat blij dat onze vuurdoop in De Vermaning niet meteen met ons best bezochte concert ooit zou beginnen – zodat zowel wij als geluidsman Bert al van de ruimte hadden geproefd en alles niet helemáál nieuw was, toen er twee weken later nóg een concert volgde …