28. Op zondag 27 september 2015 speelde YGDRASSIL de derde en laatste van vijf reünieconcerten bij ons. Vijftien jaar lang vormden ze de twee spannend harmoniërende stemmen van Ygdrassil. Linde Nijland en Annemarieke Coenders. In 2007 bleek de koek echter op, en gingen ze na een afscheidsconcert op festival Folk in de Wâlden in het Friese Oentsjerk. En een laatste, op het Eindhovense Folkwoods opgenomen DVD ieder voorlopig hun eigen weg. Ygdrassil werd opgericht in 1991 door Linde en Annemarieke, en opereerde vanuit Groningen.
De twee Singer-songwriters stonden al jong op festivals als Noorderslag en Lowlands en brachten hun debuutalbum uit in 1995. In 2004 kwam multi-instrumentalist Bert Ridderbos (ex-Törf) erbij, bij Roots aan de Zaan ook vooral bekend als (doorgaans) de geluidsman-die-van-ver-komt. Hun muziek werd gekenmerkt door de harmonieën tussen de stemmen van de twee zangeressen. Qua stijl was de muziek het meest geïnspireerd door Engelse folk. Ze zongen zowel eigen nummers als traditionals en folkklassiekers.
Ygdrassil maakte vijf albums en een DVD, en trad internationaal op. In 2007, niet lang na de release het uitstekende laatste album Easy Sunrise, kwam er een eind aan de samenwerking. Zowel Linde (in samenwerking met Bert) als Annemarieke bleven muzikaal actief, de eerste middels projecten als o.a. A Musical Journey (een CD/DVD rond een opzienbarende muzikale reis -over land- naar Bhutan), haar Sandy Denny tributes en, niet zo lang geleden, het mooie solo-album I Am Here; Annemarieke aanvankelijk met drummer Wim Sebo, met wie de prima ontvangen albums Go en Making Heaps Digging Holes werden gemaakt. Tevens is zij actief als beeldend kunstenares.
Beeld van het optreden van Ygdrassil
Snapshot uit de nieuwsbrief (2015)
Na twee optredens op de Parkfest- en Noordfolk-festivals in augustus, zou er dus nog één laatste Ygdrassil-reünieoptreden volgen, en wel bij ons. Het was in januari dat Bert – zoals bekend onze vaste geluidsman – meldde dat Ygdrassil weer wat zou doen in augustus. Al eerder zeurden wij er zelf om, dus nu was het moment om toe te happen en te vragen: zouden jullie het een maandje later nog een keer willen doen in Zaandam? En dat kon.
Ons seizoen was al “klaar” en eigenlijk zouden we die 27e Fred Piek en Sido Martens hebben, maar in goed onderling overleg zijn zij toen drie maanden opgeschoven – da’s nu het Grote Roots aan de Zaan Eindejaarsconcert op 19 december a.s.
Niet verleerd
Ygdrassil dus. De dames (en heer) hadden het nog niet verleerd. Stemmen die zó goed bij elkaar passen dat het bijna crimineel is dat het bij die drie reünieoptredens blijft, al geldt natuurlijk ten allen tijde het “zeg nooit nooit” mantra en doen ze solo ook mooie dingen. Er werd een fraaie dwarsdoorsnede van Ygdrassil’s vijf albums tellende oeuvre ten gehore gebracht, de allerlaatste exemplaren hiervan waren ter plekke te koop alvorens ze officieel collector’s item-status krijgen (of heruitgebracht worden, dat zou toch wel verdiend zijn). Zelfs de weergoden vonden het mooi: belichting bleek eigenlijk vrij overbodig, het najaarszonnetje scheen door het raam richting podium, nèt niet hinderlijk voor zij die erop stonden.
Wel was de aanvangstijd ruim een uur later dan gebruikelijk, vanwege een eetclub die vanaf het middaguur de naastgelegen zaal bezet hield. Reden waarom we de kassa geïnstalleerd hadden bij de eigenlijke kerkingang. Alleen net toen de kassa open zou gaan, bleek de andere groep het pand ietsjes vroeger dan gedacht verlaten te hebben, zodat het financiéle hoofdkwartier van Roots aan de Zaan weer richting de normale ingang getild kon worden. Zij die even moesten wachten hierdoor: alsnog pardon! Nou ja, ’t was mooi weer.
Indisch buffet
Iets meer dan 1/3e van het publiek bleef hangen voor het Indisch buffet na afloop, dat, als we dat zo hoorden (en zelf proefden) een “hit” was: dank aan Toko Indonesia Indah te Aalsmeer.
