103. Vrijdag 6 december 2024 stond The Sandy Denny Project op het podium. Ook al heeft de magistrale zangeres Sandy Denny (1947-1978) al bijna een halve eeuw geleden het tijdelijke met het eeuwige verwisseld, haar muziek beklijft. Solo, met Fotheringay en natuurlijk met Fairport Convention, ze heeft generaties be- en ontroerd. Tributes zijn er al geregeld geweest, en dat hoort ook, deze muziek moet in leven gehouden worden. Zo ook bij Roots aan de Zaan.
PJ Wright speelde eerder hier in Zaandam, als lid van Fifteen String Trio (2013), Fotheringay (2016) en TRADarrr (2019). Bassist Mat Davies was hier met datzelfde Fifteen String Trio. Mark Stevens – op de drumstoel – is eveneens lid van TRADarrr, waarin ook Marion Fleetwood speelt, die eerder óók tweemaal bij ons te zien was als (inmiddels ex-)lid van The Jigantics en solo als support voor Kathryn Roberts & Sean Lakeman. Wright, Davies en Stevens waren ook ooit lid van de folkrockers Little Johnny England. Volgt u het nog?
Zo ja, dan hebben we ook nog Sally Barker, gastvocaliste bij Fotheringay (ooit in september 2016 ons eerste concert in wat nu de Pasveerzaal heet), èn in 2014 verrassend finaliste van The Voice UK – eveneens ex-lid van The Poozies. Het sextet wordt gecompleteerd door toetseniste/zangeres Gemma Shirley (ook eerder hier als TRADarrr lid).
Sandy Denny’s dochter Georgia meldde over deze groep: “These pioneers of folk bring a whole lot of professional awesomeness to the table with The Sandy Denny Project Covering some of my mum’s best work and doing an outstanding job of keeping her flame alive, these six highly talented musicians once again bring their creative musical powers together to celebrate Sandy’s genius with new shine and brilliance”.
Beeld van het optreden van The Sandy Denny Project
Snapshot uit de nieuwsbrief
Dat had wat voeten in de aarde: vijf jaar geleden gepland, tweemaal geannuleerd (eerst door lockdowns, toen door brexshit onzekerheden) en deze derde keer was op initiatief van onze collega in Lüdenscheid, Markus Scheidtweiler van Folkpack. Met Markus zijn er diverse “duo-concerten” gerealiseerd sinds 2016: Fotheringay, 2x Daphne’s Flight, Tradarrr en The Conservatoire Ensemble stonden óók in Lüdenscheid. Dan had Roots aan de Zaan (doorgaans) het enige Nederlandse concert, en Folkpack het enige Duitse concert (in een aanzienlijk grotere zaal, het Kulturhaus, maar Duitsland is dan ook groter!). Markus kende ik nog van vele jaren geleden toen ik vaste bezoeker was van het Engelse Cropredy Festival. We hadden regelmatig – enkele weken geleden nog – contact via Messenger.
Maar nog geen anderhalve week voor het concert volgde een onheilstijding: Markus was plotseling overleden. Hij was nog maar 58 jaar. Zijn familie wilde graag dat het concert doorging, en daarmee ging ook dat van ons door. We hebben ons concert bij aanvang opgedragen aan Markus. Zonder zijn initiatief was deze band niet (in een derde poging) gekomen, en het is bizar dat toen het eindelijk door kon gaan, Markus het (nèt) niet meer meemaakte.
Over dat Cropredy Festival gesproken, nog uit de jaren ’90 had ik er goede vriendschappen aan overgehouden, waaronder met de Engelsman Richard Hamilton en, vanuit Oregon USA, Arthur Ticknor. Beiden zijn overgekomen voor dit optreden, dus het was een soort reünie van oude vrienden met muzikale links. Gelukkig stelde de band ook hen zeker niet teleur!
Daar de bandleden de zeer stormachtige oversteek per boot hadden gewaagd, waren ze al vroeg (maar wel heelhuids) in Hoek van Holland. Het weer was niet om over naar huis te schrijven – ze waren al in de zaal voordat wij er aankwamen, zodat er eigenlijk zeeën van tijd waren voor een rimpelloze soundcheck.
Het concert was ons inziens magnifiek. Dit was niet zomaar een tributebandje. Uiteraard hadden de individuele leden al uitgebreid hun sporen verdiend in het folk(rock)muziekwereldje, in deze niche muziek kun je hier zelfs daadwerkelijk spreken van een supergroep. Hier werd dan ook niet zomaar noot voor noot oud Sandy Denny materiaal ten gehore gebracht: ze gaven een eigen draai aan het van oorsprong al tijdloze songmateriaal. Soms kon een uitvoering vrij dicht bij het origineel liggen, zij het toch net even anders, andere keren waren het radicaal bewerkte versies, zoals bijvoorbeeld een adembenemend mooie versie van Autopsy. En als je zou denken dat een cover van het aloude Matty Groves niet heel veel meer kan toevoegen aan de duizend(en?) die er al van bestaan – think again. Een echte tour de force. Hun versies van bijvoorbeeld Fotheringay en No End waren adembenemend mooi nadat helemaal aan het begin een fantastisch The Banks Of The Nile al de toon zette.
Als het goed is zijn er opnamen gemaakt door hun eigen geluidsman Josh Law, en het zou mooi zijn als er iets blijvends zou overblijven van dit oorstrelende concert dat zo’n lange voorgeschiedenis had. Maar pin me er niet op vast.
En er zal iemand ongetwijfeld trots zijn daarboven. Niet alleen Sandy. Meet on the ledge, Markus – und danke!
