107. The Ad Vanderveen Trio verzorgde op vrijdag 11 april 2025 een ingelast optreden (in plaats van het geannuleerde concert van Carmina), waarbij een unieke, genummerde dubbel-CD ten doop werd gehouden.
Trends komen en gaan, en muzikale eendagsvliegen worden de ene maand opgehemeld en zijn de volgende maand vergeten. Onze landgenoot Ad Vanderveen is wars van trends en doet al sinds jaar en dag zijn eigen ding: in de dertig jaar die zijn verstreken na het uiteenvallen van rootsrockband Personnel bracht hij (bijna) elk jaar een nieuw album uit, waarbij opviel dat de kwaliteit consistent en uitmuntend is. Voor elk volgend Ad-album ligt de lat dan ook hoog, en elke keer levert hij weer een meesterwerkje af.
Zijn meest recente CD Camino Wayside is geen uitzondering. Alt.country schreef eerder “het is verbluffend hoe hij bij deze enorme output dit ongekend hoog niveau weet te handhaven”.
Ad Vanderveen is geen vreemde voor Roots aan de Zaan: in 2013 verzorgde hij met partner Kersten de Ligny het derde concert. Een jaar later was hij terug met het afscheidsconcert van zijn band The O’Neils. Begin 2016 kwam hij nogmaals, toen met zijn Stellar Cellar Band. In de coronaperiode verzorgde hij in de herfst van 2021 het enige concert dat destijds, tussen lockdowns door, doorgang kon vinden.
De voorganger van Roots aan de Zaan was elders, in het Drentse Grolloo. Daar traden op 12 december 2004 Ad Vanderveen & The O’Neils op. Een waanzinnig goed concert dat gelukkig opgenomen is, en nu uitkomt op ons eigen Radz Records in een strikte gelimiteerde genummerde oplage van slechts 100 stuks. Geen bootleg, geen brandertje, een mooi dubbel-album in een digisleeve met foto’s van het concert en een hoestekst van Ad zelf en al zeggen we het zelf: dit zou een klassiek live-album moeten zijn met Ad en zijn O’Neils in blakende topvorm.
Uit Ad’s hoestekst:
“Although I still live and feel like the best is yet to come, I’m well over the hill in terms of what is considered the typical arc of a lifetime. Reflecting on this I wondered, so where and when did the top happen? Maybe it’s just a long stretch of peaks and valleys that I travel on. But the top? Well, in terms of youthful energy crossing with a certain maturity this may have been at or around the time of this recording that was recently unearthed: Greetings From Grolloo 2004, a Christmas show I played with my long-time garage band The O’Neils. (…) this captured us in great spirit, acoustic songs were fresh and adapted to a band-setting using a resonator guitar, the electric ones feature some wild improvisation that went beyond anything else we’ve ever done. Partly also due to a fever there was a reckless abandon, and unaware of any recording we let it all out in a unique selection of songs, ranging from intimate and folky to full blast rock’n’roll”.
Dit vierde album in onze eigen Greetings From Grolloo serie kon aangeschaft worden samen met een kaartje voor dit concert. Er zijn nog enkele exemplaren over: verkrijgbaar zolang de voorraad strekt à €22 plus porto €4.25 (of zonder porto indien opgepikt bij een toekomstig concert).
Beeld van het optreden van The Ad Vanderveen Trio
Snapshot uit de nieuwsbrief
Van diverse kanten begreep ik dat mensen al kaarten hadden voor een optreden in Grootschermer (met Freek de Jonge zowaar) kort erna, maar qua concert zou dat met Freek eigenlijk ook een beetje appels en peren vergelijken zijn. Zo gingen we die 11e april richting Wormerveer, met een veel te korte lijst van 31 reserveringen: het minste aantal aanwezigen in 2,5 jaar (en toen speelden corona-naweëen nog mee).
Aan de deur echter verschenen die avond diverse mensen die dan wel kaartjes hadden, maar die niet bij die 31 op mijn lijstje vermeld waren – het ouderwetse namenlijstje dat ik als back-up gebruik (dat gescan vertrouw ik niet altijd! Makkelijk als het werkt, veroorzaakt opstoppingen als het niet naar behoren gaat). Snapten we niets van. Wat bleek: WeTicket die de online ticketverkoop verzorgt had enkele dagen voor het concert een update gehad, en die ging goed … alleen kregen we geen emails met bevestigingen van kaartverkoop meer binnen. Mijn lijst met 31 reserveringen bleek dus de situatie zónder de laatste drie dagen te zijn. De volgende dag logde ik in op WeTicket en daar zag ik de ‘missende’ kaartjes. Met excuses voor af en toe verwarring aan de deur, maar dat was de reden!
Daar er ook nog een aantal mensen op de bonnefooi kwam, hadden we toch nog iets van een publiek waarbij de eer gered werd, en zo was het aan de bar drukker dan ingeschat (maar Moon, vroeger aan de bar bij onze vorige zaal FluXus, nu Roots-teamlid, sprong kundig bij).
We blijven het onbegrijpelijk vinden dat een vakman als Ad Vanderveen, die in een ideale situatie een instituut moet zijn, niet meer volk trekt – maar zo is het nu eenmaal in een wereld waar De Bankzitters en Roxy Dekker stadions vol krijgen. Dan maar liever klein!
In positief nieuws, de Ad Vanderveen & The O’Neils live 2004 dubbel-CD Greetings From Grolloo die we om dit concert te vieren uitbrachten op Radz Records tikt al zowat break-even aan, met momenteel nog maar 1/3 van de honderd genummerde exemplaren beschikbaar. Ze blijken verrassend gretig aftrek te vinden in Duitsland en Zweden, waar schijnbaar een hele schare Ad-fans zit.
Ad Vanderveen was al bekend met onze nieuwe zaal De Wormerveerse Vermaning: twee weken eerder vroeg hij me of hij er een videoshoot kon doen, die eerdaags op YouTube zal verschijnen. Hij was absoluut enthousiast over onze nieuwe locatie: wij ook. Het voelt er goed, nadat de twee struikelpunten die uit onze try-out in januari naar voren kwamen de vorige keer al aangepakt werden (de statische belichting en het te lage podium van toen behoren tot het verleden). De soundcheck verliep vlekkeloos en al snel vielen we aan op Renate’s epische paprikasoep, waarvan uiteindelijk twee vroeg aanwezige bezoekers uit Noord-Brabant ook nog eens van mee hebben gegeten.
Het optreden liep als een trein, met repertoire puttend uit het inmiddels imposant rijke oeuvre van Ad Vanderveen: diverse songs van zijn gloednieuwe CD Carmina Wayside afgewisseld met krenten uit de pap van het verleden, waarbij een tien minuten (!) durend uitje op de electrische gitaar zeker niet onvermeld mag blijven: ter ere van onze nieuwe dubbel-CD van Ad en zijn O’Neils uit 2004, vertolkte hij het daarop – in een zeventien minuten (!) durende uitvoering – te vinden Water Under The Bridge. Dan wel zonder O’Neils, maar toch … het vleugje magic dust dat toen over dat concert in Grolloo viel, kwam best even terug, twintig jaar na dato.
Wie ook diverse malen voorbij kwam was (de geest van) de ons ontvallen David Olney, van wie diverse songs ten gehore werden gebracht (Ad Vanderveen bracht niet zo lang geleden een album uit met Olney-covers).
Dit concert mocht er wezen: zoals gezegd, het verdiende toch echt een groter publiek, maar zo is het ook goed. Een intiem en uitstekend concert van een vakman, die door bassist Timon van Heerdt en partner/zangeres Kersten de Ligny uitstekend aangevuld werd.
